Од геолошка гледна точка, Крф е сличен на блиското копно. Неговата територија е поделена во три области со двете главни планини на островот, Пантократор и Десет Светци (Хагио Дека).
Добредојдовте во Корфу
Самос е најблискиот грчки остров до турскиот брег. Растојанието од 1.300 метри што ја дели Европа од Азија е познато уште од античко време како „Eptastadios Porthmos“ или „Теснец Микале“. Хиос лежи на северозапад од Самос, Икарија на запад, островскиот комплекс Фурнои Корсеон на југо-запад и Додеканези на југ од островот. Градот Самос (Вати) е административен центар на општината.
Карловаси е втор по големина урбан центар, домаќин на седиштето на Факултетот за Науки на Универзитетот на Егејот. Питагорио е историска општина на островот, каде што беа поставени темелите на античкиот град Самос. Неговиот четврти по големина град е Маратокампос, во подножјето на импозантната планина Керкис. Вкупно 33 големи и мали села и многу мали населби со изразен локален стил се шират од брегот на островот до копното, во кое доминираат два планински масиви, Карвунис (висина 1.153 м.) и Керкис (висина 1.443 м).
Крајбрежјето на Крф се протега на 217 километри. Северниот брег на Крф е многу неправилен, затоа тука можете да најдете многу заливи и мали ‘ртови, додека, како што се спуштате на југ, можете да најдете порегуларна средина со долги песочни плажи.
Стариот град Крф лежи на крајниот северозападен крај на Грција. Меѓутоа, во минатото, тој со векови бил дел од Република Венеција (15-18 век), како и дел од Британската Империја (19 век). Тоа придонесе да биде обдарено со непроценливо архитектонско наследство на Западното влијание, на кое и денес му се восхитуваме. Неговите масивни венецијански утврдувања му помогнаа да издржи бројни опсади, што го прави несомнено една од ретките области на територијата на Грција, која никогаш не била окупирана од Османлиите.
Во рамките на овие заштитни и ограничувачки sидови, станбената архитектура на Крф мораше да ја искористи целата достапна земја, што доведе до густи, повеќекатни градби, со уникатен карактер. Градските градби се редок пример на стил на архитектура кој се развил во Грција, кој директно зависел од современите западни трендови, од Ренесансен и Барокен стил, и напредувал непречено и без нагли прекинувања до Неокласицизам. Неговите цркви со нивниот мешан стил се уште една манифестација на соживотот на локалното грчко православно население со нивните западноевропски владетели.